Τράιμπερ, Ερρίκος

(Treiber, 1796 – 1882). Γερμανός γιατρός και φιλέλληνας, ο αρχαιότερος γιατρός της υγειονομικής υπηρεσίας του ελληνικού στρατού. Σπούδασε ιατρική σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και χειρουργική στο Παρίσι. Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση, μαζί με άλλους φιλέλληνες, ήρθε στην Ελλάδα (Ιανουάριος 1822) και διορίστηκε στην Κόρινθο γιατρός στο τακτικό σώμα στρατού του στρατηγού Νόρμαν, τον οποίο ακολούθησε στην εκστρατεία του στην Ήπειρο. Στη συνέχεια πήγε, μαζί με τον στρατό, στο πολιορκημένο Ναύπλιο και προσέφερε τις ιατρικές υπηρεσίες του σε πλήθος τραυματιών, που βρίσκονταν στο Παλαμήδι. Το 1823 κλήθηκε στο Μεσολόγγι, όπου υπηρέτησε το σώμα πυροβολικού του Βύρωνα. Μετά τον θάνατο του τελευταίου και τη διάλυση του σώματός του, ο Τ. ξαναγύρισε στο Ναύπλιο και κατετάγη ως γιατρός στα σώματα, διαδοχικά, του Ρόδιου (1824), του Φαβιέρου (1825) και του Καραϊσκάκη. Ως επίατρος ίδρυσε στην Ακροναυπλία (1825) και στη Σαλαμίνα (1827) στρατιωτικά νοσοκομεία. Μετά την αποκατάσταση διορίστηκε διευθυντής του νοσοκομείου της Ακροναυπλίας και το 1834 έγινε, πρώτα μέλος και ύστερα πρόεδρος του ιατροσυνέδριου. Το 1825, αφού προηγουμένως έγινε αρχίατρος, τοποθετήθηκε διευθυντής στο υγειονομικό τμήμα του υπουργείου Στρατιωτικών και εργάστηκε για την οργάνωση του υγειονομικού τμήματος. Ταυτόχρονα δίδασκε κλινική χειρουργική και ιατρική στην Ιατροχειρουργική Σχολή του Στρατιωτικού Νοσοκομείου της Αθήνας. Τέλος, το 1837, του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου καθηγητή του πανεπιστημίου και δίδαξε σε αυτό τοπογραφική και εγχειρητική διάρκεια της επιδημίας της χολέρας στην Αθήνα (1854) διακρίθηκε για την ευεργετική δράση του η οποία έφτασε έως την αυταπάρνηση. Απομακρύνθηκε από την ενεργό στρατιωτική υπηρεσία το 1865 με τον βαθμό του ανώτερου γενικού αρχίατρου.